Tα τραγούδια μας για φυσικές καταστροφές. [δεξιότητες 2023]

  

 

12/10/2023

Δείτε με ... Είμαι μια ελιά ...

Είμαι μια ελιά

 

Που μου παίρνουν τα παιδιά

 

Μου τα κόβουν κάθε χρόνο

 

Κι εγώ έχω τόσο πόνο

 

Κάθομαι και τους ταΐζω

 

Και με λάδι τους γεμίζω

 

Κι ούτε ένα ευχαριστώ

 

Μα τω Θεώ και τω Χριστώ

 

 

 

Ζω τόσα πολλά χρόνια

 

Τόσο λιώμα τόσα χρόνια

 

Και βαριέμαι να τους βλέπω

 

Να πονώ και να πεθαίνω

 

Μια αρρωσταίνω, μια γελώ

 

Αλλά ποτέ δεν θα σωθώ

 

 

 

Έχω συναισθήματα κι εγώ

 

Μα κανένας δεν με υπολογίζει

 

Όσο κι αν προσπαθώ

 

Το λάδι μόνο ζυγίζει

 

 

 

 

 

 

 

Βατικιώτη Ελένη Κλειώ

 

Σοφία Βρεττού

 

 

 

 

 

Θεμης Ζαχαριουδακης -" Μια πεδιάδα "

Μια πεδιάδα

Άδεια

Άδειασε σε κάτι βράδια

Τώρα πια σκοτάδια

γύρω κανένα φως

Το βουνό αγέρωχο καθώς κοίτα από ψηλά

Μα τα αδέλφια δέντρα τώρα μετά απ' τη φωτιά είναι μακριά

Άνθρωποι χρόνο με τον χρονο

Διαπρατουν φόνο

Με δαυλό στο χέρι μόνο

Και φλόγα με την φλόγα πόνο

Μοιράζουν

 πες λόγια που με διχάζουν

Γιατί δεν μπορώ να παραδεχτώ πως φταίω και εγώ που άλλοι τον πλανήτη μου σε θάνατο δικάζουν

Τόσοι τρελοί πυρομανεις τόσοι εμπρηστές

Καίνε δάση και γεμίσαμε πυροπαθείς και πλημμύρες πολλές

Κοίτα όμως και βρες τα λάθη

Φταει ο τρελός που είναι τρελός ή οι άλλοι που δεν κάναν κάτι

Σκουπίδια γύρω γύρω τριγύρω

Πετάγονται από καθέναν φίλο

Και τειχο προς τειχο, ποτε μέσα σε κάδο

Η θάλασσα είναι για να κολυμπάς όχι για να βυθίζεις σκουπίδια στον πάτο

Έχω ένα ερώτημα βασικα είναι εκατό

Όμως είναι ένα που επιμένω να ρωτώ

Γτ έπρεπε χρόνια στο σπίτι μου να κλειστώ

Λόγω ενός Ίου για να δω λίγη γαλάζια θάλασσα και λίγο καθαρό ουρανό

Καήκανε στην Εύβοια, καήκανε στο μάτι

Και το αντιμετωπίζουμε σαν να ναι απλά Τετάρτη

Έμεινε το θέμα μέχρι και εναν χρόνο μέσα στα κεφάλια μας

Μα έχουν περάσει χρόνια κι αν προσπαθείς θα δεις δεν θυμάσαι κάτι

Λίμνες που γιναν από στεγνές οι μεγαλύτερες σε όλη την χώρα

Κι όλα αυτά μετά από μια βροχή  τι κάνουμε τώρα

Τίποτα άστο σαν να μην έγινε προσπερνά το και πάμε στα ομορφότερα

Ξέρεις τι μάλλον πρέπει να το πω

Και με την ανακύκλωση αλήθεια που βοηθώ

Ότι ζημιά κάνω με τα σκουπίδια μου σε έναν χρόνο

Κάνει ένα εργοστάσιο στο λεπτό 

Και ωραία υποστηρίζω βάλε το καθένα σε κάδο διαφορετικό

Μα βαλε και ένα φορτηγό να τα παίρνει διαφορετικό γιατι εντέλει καταλήγουν στον ίδιο προορισμό.

 

Ελένη Καλογεράκου και Σοφία Θέμελη-Η βελανιδιά

Είμαι μια βελανιδιά

 

Καταπράσινα κλαδιά

 

Και καρπούς μια χαρά-ρα-ρα-ρα-ρα

 

 

 

Μα ήρθε ένας άνθρωπος

 

Πολύ ψηλός,μελαχρινός

 

Και μου πήρε τη χαρά-ρα-ρα-ρα-ρα

 

 

 

Τώρα είμαι στο σαλόνι

 

Και κοιτάζω το μπαλκόνι

 

Κι η ζωή μου μαραζώνει-ωνει-ωνει-ωνει-ώνει

 

 

 

Είμαι σαν καρναβάλι

 

Δεν θα βγω έξω πάλι

 

Τα χρόνια πικρά

 

Κι ευτυχία κάνει φτερά

 

 

 

Είμαι μια βελανιδιά

 

Καταπράσινα κλαδιά

 

Και καρπούς μια χαρά-ρα-ρα-ρα-ρα

 

 

 

Μα ήρθε ένας άνθρωπος

 

Πολύ ψηλός, μελαχρινός

 

Και μου πήρε τη χαρά-ρα-ρα-ρα-ρα

 

 

 

Τώρα είμαι στο σαλόνι

 

Και κοιτάζω το μπαλκόνι

 

Κι η ζωή μου μαραζώνει-ωνει-ωνει-ωνει-ωνει

 

 

 

Ιωάννης Δαμίγος

Κάθε μέρα με καταστρέφουν

 

Κάθε μέρα με σκοτώνουν

 

Τι καταλαβαίνουν;

 

Γιατί το κάνουν;

 

 

 

Κάθε μέρα μου προκαλούν πόνο,

 

το οποίο αυξάνεται με το πέρασμα του χρόνου

 

Δεν ξέρω τι σκέφτονται

 

Πάντως, είμαι σίγουρος πως δεν είναι καλό

 

 

 

Δεν ξέρω πλέον τι να κάνω

 

Δεν ξέρω πλέον που να πάω

 

Παντού επικρατεί ο φόβος

 

Και πουθενά η εμπιστοσύνη

 

 

 

Είμαι και θα μείνω ένα κακόμοιρο δέντρο

 

Χωρίς παιδιά να με προσέχουν

 

Πάει η ζωή μου

 

Δεν υπάρχει τίποτα πλέον που επιθυμώ!

 

Πάμε λίγο!

Ανακυκλώνω,

 

προσπαθώ,

 

το περιβάλλον,

 

φροντίζω εγώ!

 

 

 

Θάλασσες, νερά

 

κι όμορφα δάση.

 

Ελάτε, παιδιά,

 

προστατέψτε τη πλάση!

 

 

 

Πάμε λίγο,

 

μαζί μπορούμε,

 

την όμορφη τη Γη,

 

την αγαπούμε!

 

 

 

Δεν σταματάω,

 

να προσπαθώ.

 

Το περιβάλλον

 

το αγαπώ!❤

 

 

 

 

 

 

 

Καραγιαννοπούλου Ευγενία

 

Βρεττού Ιωάννα

 

Δήμητρα Βασάλου

Στο δάσος περπατάμε, τα δέντρα κόβονται και χάνουν ζωή,

 

Η φύση καταστρέφεται, με κάτι που κάνουμε εμείς.

 

Ρυπαίνονται τα ποτάμια, τα πουλιά φεύγουν μακριά,

 

Ας μη ρίχνουμε σκουπίδια, ας φροντίζουμε το περιβάλλον μας τακτικά.

 

Βροχή στη θάλασσα, χαίρεται η φύση μας,

 

Με πλαστικά όμως, το νερό χάνει τη χαρά.

 

Ας φωνάξουμε μαζί, ας κάνουμε μια αλλαγή,

 

Για να σώσουμε τη Γη που αγαπάμε πολύ.

 

Ο άνθρωπος στα δάση

Στα δάση περπατάμε

 

Και προσέχουμε να μην μας φάνε

 

Όχι οι λύκοι και οι αρκούδες

 

Αλλά του ανθρώπου οι πατούσες

 

Που παντού θα τις δεις αν γύρω σου κοιτάξεις

 

Και πρέπει να τις φοβηθείς

 

Και μακρυά τους να ξαποστάσεις

 

Γιατί αυτές είναι υπεύθυνες για ότι γίνεται στα δάση

 

Που όλα τα ζώα έχουν ανάγκη

 

Και τα φυτά μαζί τους που τρέχουνε για τη ζωή τους

 

 

 

 

 

 

Νεφερτίτη Γιουλατου

 

''Το Δημιούργημα μιας νύχτας μέσα σε ημέρες πόνου''

Βουίζει η γη, τρέμουν οι ουρανοί,

Στον χορό των στοιχείων, μας παρασύρει ο καιρός.

Φλόγες ψηλά, ουρανοί αναμμένοι,

Στις καρδιές μας γράφουν επιτάφιος οι φλόγες.

 

Κύματα ψηλά, σαν βουνά αγέρωχα,

Πνίγουν τις ακτές, κλαίνε τα αστέρια στα βάθη.

Στον αγέρας φωνές, στις καρδιές μας ανησυχία,

Πόνος και δάκρυα, σε έναν κόσμο αλλαγμένο.

 

Χώμα τρέμει, σπίτια σπάνε,

Η ζωή μας σε ένα σκιάχτρο πεταμένο.

Στη φύσης το θέλημα, εμείς ανήμποροι,

Παρατηρούμε μόνο, την ισχύ της γης.

 

Αλλά στα μάτια της καταστροφής, βλέπουμε αλήθεια,

Στις φλόγες, τα κύματα, τα σεισμούς, μαθαίνουμε να αγαπάμε.

Η φύση μας δίδαξε, μες την καρδιά της αγκαλιά,

Πως ακόμα και στο χάος, υπάρχει ελπίδα και αγάπη.

 

 

Στέφανος Βασιλειάδης